Celem działalności Domu Polsko-Słowackiego w Gorlicach jest inicjowanie i pogłębianie współpracy polsko-słowackiej na różnych płaszczyznach. Działalność, w zróżnicowanych formach kierowana jest do różnych grup mieszkańców, co przyczynia się do podniesienia poziomu wiedzy i świadomości społecznej. Transgraniczny charakter przedsięwzięcia i wspólna realizacja podejmowanych działań zbliży dwa narody bliskie sobie nie tylko geograficznie ale i historycznie, kulturowo i językowo. Inwestycja w znacznym stopniu przyczyni się do zwiększenia atrakcyjności turystycznej regionu.
Ponadto pragniemy zaoferować wysoki i profesjonalny standard w organizowaniu, spotkań, szkoleń i konferencji.
Proponujemy Państwu salę szkoleniową, w której można zorganizować również konferencję.
_________________________________________________________________
Dom Polsko – Słowacki im. Dušana Jurkoviča w Gorlicach –
– możliwości przestrzenno-sprzętowe
Dom Polsko – Słowacki im. Dušana Jurkoviča w Gorlicach dysponuje
salą wystawienniczą o powierzchni 88 m2.
Tworzy ją 5 pomieszczeń (2,5 m x 4,5 m każde) i 2 korytarze (13 m2 każdy) o wysokości 3,5 m.
Wyposażona jest reflektorki halogenowe, oświetlające kierunkowo ściany.
Na potrzeby aranżacji wystaw możemy udostępnić poniższy sprzęt wystawienniczy:
– antyramy (35 szt., format 100 cm x 70 cm, wyposażone w system szybkiego mocowania w pionie i w poziomie)
– antyramy (10 szt., format 50 cm x 70 cm, wyposażone w system szybkiego mocowania w pionie i w poziomie)
– gabloty szklane (5 szt., wymiary: szerokość – 40 cm; głębokość – 35 cm, wysokość – 160 cm)
Do dyspozycji jest również sala szkoleniowo – konferencyjna o powierzchni 64,86 m2.
Na potrzeby różnego rodzaju spotkań możemy udostępnić następujące wyposażenie:
– 100 krzeseł
– 26 stolików
– rzutnik multimedialny
– ekran projekcyjny (180 cm x 180 cm)
– system nagłośnieniowy
– komputer
– flipchart.
Więcej zdjęć patrz GALERIA
_________________________________________________________________
Gorlice – miasto zatopione w zieleni Beskidu Niskiego na pograniczu polsko-słowackim to miejsce, którego nie można odwiedzić tylko raz. Tu chętnie wraca każdy, kogo podczas wędrówek po Ziemi Gorlickiej urzekły krajobrazy, historia i ludzie tego terenu. Tu każdy znajdzie dla siebie coś interesującego: miłośnicy historii i przyrody, ekolodzy i poeci, dzieci, młodzież i seniorzy poszukujący wytchnienia po latach wytężonej pracy.
Gorlice mogą poszczycić się bogatą i ciekawą historią, pełną przeobrażeń teraźniejszością oraz interesującymi zamierzeniami na przyszłość. Miasto leżące na starym węgierskim trakcie handlowym od wieków było gościnne dla kupców i przyjezdnych, a dziś z taką samą, jak przed wiekami – staropolską gościnnością wita każdego turystę, handlowca, biznesmena.
Historia miasta sięga połowy XIV wieku. Gorlice założył około 1355 r. Dersław Karwacjan – krakowski rajca i bankier. Lokowane na prawie magdeburskim w 1417 r. przez króla Władysława Jagiełłę słynęło z targów, na które przyjeżdżali kupcy z Biecza, Sącza, Krakowa, Bardejowa, Pesztu, Debreczyna. W okresie reformacji miasto stało się ośrodkiem arian i kalwinów. W czasach „potopu szwedzkiego”, zostało niemal doszczętnie spalone przez wojska księcia Siedmiogrodu Jerzego Rakoczego. Na początku XIX wieku nazywane było „małym Gdańskiem”, gdyż posiadało przywilej organizowania cotygodniowych targów i dwunastu jarmarków w roku. Na przestrzeni wieków miasto przeżywało swoje wzloty i upadki. Jego udziałem był czas rozkwitu gospodarczego za sprawą „czarnego złota” – odkrytych w połowie XIX wieku obfitych złóż ropy naftowej ale także dramatyczne wydarzenia I wojny światowej.
Z Gorlicami związana jest postać Ignacego Łukasiewicza – wynalazcy i konstruktora lampy naftowej, który w latach 1853 – 1858 mieszkał i pracował w naszym mieście. Łukasiewicz pracował jako prowizor w aptece znajdującej się w obecnym budynku ratusza i równocześnie prowadził eksperymenty z ropą naftową. Przypomina o tym pamiątkowy portal znajdujący się w holu na parterze Urzędu Miejskiego. W holu miejskiego ratusza znajduje się ścienne malowidło Hygieji – greckiej bogini zdrowia – zachowany element dawnej apteki Ignacego Łukasiewicza. Spektakularnym efektem pracy naukowej Ignacego Łukasiewicza było zapalenie w 1854 roku na skrzyżowaniu dróg w dzielnicy Zawodzie pierwszej w świecie ulicznej lampy naftowej.
Tragiczne wydarzenia roku 1915 odcisnęły swoje piętno na losach Gorlic i ich mieszkańców. 2 maja 1915 r. rozpoczęła się wielka ofensywa wojsk państw centralnych przeciwko armii rosyjskiej. Bitwa pod Gorlicami, zwana „małym Verdun” uznana została za największą na froncie wschodnim – poległo w niej ponad 20 tys. żołnierzy. Przypominają o tym dramacie liczne, przepiękne w swej architekturze żołnierskie cmentarze, w tym nekropolia na Górze Cmentarnej, gdzie „na wiecznej warcie” spoczęło ponad 800 żołnierzy armii austro-węgierskiej, pruskiej i rosyjskiej. Na terenie miasta znajduje się sześć cmentarzy z I wojny światowej, na których w mogiłach zbiorowych i pojedynczych spoczywa blisko 1600 żołnierzy różnych narodowości i wyznań.
Dzieje świetności Gorlic przypomina przepięknie odrestaurowany XVI-wieczny dwór rodu Karwacjanów – dziś siedziba Małopolskiej Galerii Sztuki „Dwór Karwacjanów”. Część przyziemna budowli jest pozostałością dworu obronnego zbudowanego przez Dersława II Karwacjana na początku XV wieku. Dwór został niemal całkowicie zniszczony podczas I wojny światowej, częściowo odbudowany w latach 70-tych XX wieku a następnie odrestaurowany w latach 1982-92 na podstawie fotografii archiwalnych z 1916 roku. W kamiennych piwnicach Dworu mieści się stylowa kawiarenka a na wyższych kondygnacjach – kilka przytulnych pokoików hotelowych, oraz dwie sale wystawowe. Przed budynkiem można podziwiać pomnik założyciela Gorlic – Dersława I Karwacjana odsłonięty w roku 2005 w 650 rocznicę lokacji miasta.
Świadectwem przeszłości miasta są także zabytkowe kapliczki: pochodząca z 1664 roku przy ul. Krętej oraz Jezusa Frasobliwego na Zawodziu, gdzie w 1854 r umieszczono historyczną lampę I. Łukasiewicza.
Kapliczka przy ul. Krętej to najstarsza gorlicka kapliczka, ufundowana jako wotum wdzięczności jednego z mieszczan za ocalenie życia podczas najazdu wojsk Jerzego II Rakoczego 2 maja 1657 roku. W pożarze wywołanym przez wrogie wojska całkowicie spłonęło 85 domów, trzy dwory, ratusz, kościół.
Unikatowymi zabytkami Gorlic są: 200-letni cmentarz parafialny oraz częściowo odrestaurowany kirkut żydowski przy ul. Stróżowskiej.
Na cmentarzu parafialnym uwagę przykuwają: dwie kaplice rodowe wybudowane na początku XX wieku – rodziny Płockich i Miłkowskich, dwa drewniane krzyże przy bramie głównej, na których znajdują się urny z ziemią z miejsc męczeńskiej śmierci Polaków – z Katynia i Oświęcimia, a także Pomnik Powstańców 1863 roku – gorliczan, którzy uczestniczyli zbrojnie w Powstaniu Styczniowym.
Kirkut żydowski został założony w początkach XVIII wieku i do roku 1942 chowano tu kobiety i mężczyzn narodowości żydowskiej. W górnej części cmentarza znajduje się wydzielona kwatera cmentarza nr 90 z I wojny światowej, na którym spoczywa 6 żołnierzy wyznania mojżeszowego służących w armii rosyjskiej i austriackiej. Na Kirkucie można podziwiać zabytkowe macewy czyli pomniki nagrobne z hebrajskimi napisami oraz ohel, czyli kaplicę.
Zwiedzając gorlicką starówkę warto odwiedzić gorlicką Farę – kościół pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny a także wejść na wieżę ratuszową, by obejrzeć panoramę miasta i Ziemi Gorlickiej. Kościół został wybudowany w stylu neorenesansowym w latach 1875-1890 według projektu Franciszka Pavoniego i Maksymiliana Nitscha. Charakterystycznym elementem jest fasada nawiązująca do form klasycznych, przyozdobiona kamiennymi rzeźbami 4 ewangelistów oraz napisem „GORLICENSES VIRGINI DEIPARAE”, co znaczy: „Gorliczanie Bogurodzicy Dziewicy”. Wewnątrz kościoła na szczególną uwagę zasługuje obraz „Wniebowzięcie Matki Boskiej” pędzla Jana Styki znajdujący się w ołtarzu głównym oraz łaskami słynąca figura Pana Jezusa w Więzieniu pochodząca prawdopodobnie z XVI lub XVII wieku.
Gorlicki ratusz jest usytuowany w miejscu, gdzie stał pierwotny ratusz, wzmiankowany już w 1608 roku a zniszczony w XVII wieku. Jego najstarsza narożna część pochodząca z lat 1780-90, mieściła niegdyś aptekę, w której pracował Ignacy Łukasiewicz.
Godnym odwiedzenia jest jeden z najstarszych polskich parków miejskich – im. Wojciecha Biechońskiego założony w 1900 roku. Park jest częścią kompleksu sportowo – rekreacyjnego ze stadionem, lodowiskiem, halą sportową, odkrytym basenem kąpielowym i piękną nowoczesną krytą pływalnią.
Gorlice to także niepisana stolica Beskidu Niskiego i Pogórza, atrakcyjna baza wypadowa na turystyczne szlaki Magurskiego Parku Narodowego, parków krajobrazowych, łemkowskich cerkwi, pogórzańskich tradycji, średniowiecznego Biecza, niepowtarzalnych w swej architekturze nekropolii z I wojny światowej, uzdrowisk.
Warto tu przyjechać, by spędzić trochę czasu poznając urok pogranicza, jego tradycje i zabytki. Do obiektów Ziemi Gorlickiej, które bezsprzecznie należy zobaczyć należą drewniane cerkwie z dobrze zachowanym ikonostasem i wyposażeniem, m.in. w Kwiatoniu, Bartnem, Owczarach. Perełką architektury sakralnej jest pochodzący z I połowy XVI wieku gotycki kościół pw. Świętych Filipa i Jakuba w Sękowej. Świątynia wybudowana z drewna modrzewiowego około 1520 roku trafiła w roku 2003 na prestiżową listę obiektów Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. Wzrok przykuwa charakterystyczna sylwetka kościółka – jego strzelisty kryty gontem dach oraz soboty, które przez stulecia dawały schronienie przez wiatrem, deszczem i śniegiem ludziom, którzy z odległych wsi przychodzili tu – często już w sobotę – na niedzielne nabożeństwo.
Kolejnym unikatowym obiektem sakralnym Ziemi Gorlickiej jest kościół p.w. Św. Michała Archanioła w Binarowej. Świątynia pochodzi z ok. 1500 r., w środku można podziwiać wyjątkowe malowidła z XVl-XVll wieku oraz gotyckie rzeźby z XIV wieku. Obiekt został w roku 2003 wpisany na listę obiektów Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Oddalone od Gorlic o 12 kilometrów miasteczko Biecz zachwyca bogactwem zabytków i szczególnym urokiem wąskich uliczek, starych murów obronnych, strzelistego ratusza. W Bieczu zachowany został średniowieczny układ urbanistyczny – cechuje go centralnie usytuowany prostokątny rynek ze stojącym pośrodku ratuszem. Do ważniejszych obiektów zaliczyć należy kościół farny Bożego Ciała z początku XVI w., zachowany fragment murów miejskich z dzwonnicą obronną z XV wieku, dom z basztą (obecnie mieści się tu Muzeum Ziemi Bieckiej), ratusz z wieżą zbudowany w drugiej poł. XV wieku, barokowy kościół Św. Anny z klasztorem franciszkanów, którzy osiedlili się w Bieczu w 1624 r.
Ziemia Gorlicka to także zabytkowe obiekty świeckie – dwory i domy mieszczańskie ludzi, którzy tworzyli historię tej ziemi. Przy gorlickim rynku i przyległych uliczkach można obejrzeć kamieniczki pochodzące z XVII i XVIII wieku, jak np. kamienica Artwińskich – Rynek 6 z pięknym portalem wejściowym i płaskorzeźbą delfinów pod „drzewem żywota”. Przy ul. Wąskiej 7 uwagę zwraca dom mieszczański kaflarza Grabca – Grabczyńskiego wybudowany 1780 roku, który mieści obecnie Muzeum Regionalne PTTK. Jego frontową ścianę zdobi sgraffito „Żołnierze Bitwy Gorlickiej” a w kamiennych piwnicach można obejrzeć ekspozycję figur woskowych – postaci z okresu Bitwy pod Gorlicami.
Pięknym przykładem dworów jest secesyjny pałac Długoszów w Siarach koło Gorlic – (obecnie własność prywatna). Pałac otacza piękny park ze starodrzewem, fontanną, pergolą i rzeźbami ogrodowymi.
Najstarszym dworem w okolicy Gorlic jest pochodzący z końca I połowy XVI wieku kasztel w Szymbarku – renesansowy dwór rodziny Gładyszów, którego sylwetkę zdobi ozdobna attyka arkadowa oraz cztery kwadratowe alkierze.
Upływający czas odcisnął swoje piętno na posiadłości rodziny Skrzyńskich w Zagórzanach – neogotyckim pałacu wybudowanym w latach 1834-1839, którego ruiny stanowią obecnie własność prywatną.
Ziemia Gorlicka oferuje także wypoczynek w miejscowościach uzdrowiskowych: Wysowa Zdrój i Wapienne. Wysowa jest znana z eksploatowanych tu wód mineralnych – szczawów alkalicznych wspomagających leczenie chorób układu oddechowego, trawienia, moczowego, wrzodów. W Wapiennem można skorzystać z dobrodziejstw mineralizowanej wody siarczkowej używanej głównie do kąpieli.
Ziemia Gorlicka to nie tylko zabytki, ale także miejsca aktywnego wypoczynku. Wytyczone trasy rowerowe, wczasy w siodle w jednej z największych w Europie Stadninie Koni Huculskich „Gładyszów” w Regietowie, żeglowanie lub pływanie na sztucznym zalewie w nieodległej Klimkówce sprawiają, że tu dobrze się mieszka, pracuje, inwestuje. Miłośnicy turystyki i pamiątek kulturowych mogą podróżować po Ziemi Gorlickiej wytyczonymi szlakami. Jednym z nich jest Karpacko-Galicyjski Szlak Naftowy przebiegający od Klęczan koło Nowego Sącza przez województwo małopolskie, podkarpackie aż po Ukrainę. Na szlaku można zapoznać się z historią przemysłu naftowego na tym terenie oraz obejrzeć oryginalne urządzenia służące do wydobywania ropy naftowej.
Kolejnym szlakiem przebiegającym przez Ziemię Gorlicką jest Małopolski Szlak Architektury Drewnianej, na którym znajduje się kilkanaście zabytkowych obiektów, m.in. cerkwie, kościoły, zagrody.
Ważnymi pamiątkami przeszłości są licznie rozsiane po wzgórzach Beskidu Niskiego cmentarze z I wojny światowej, gdzie spoczywają doczesne szczątki bezimiennych bohaterów. Warto odwiedzić choćby kilka z nich i podziwiać ciekawą architekturę, np. cmentarza nr 60 na Przełęczy Małastowskiej, nr 123 w Łużnej – Pustki, nr 118 w Staszkówce.
Gorlice pomimo pięknego usytuowania w Beskidzie Niskim a co za tym idzie niewątpliwej atrakcyjności turystycznej pozostają nadal miastem, którego motorem rozwoju jest także przemysł i drobna przedsiębiorczość. Wiele z działających obecnie przedsiębiorstw to zakłady z wieloletnimi tradycjami, które przetrwały trudne lata transformacji polskiej gospodarki i dobrze radzą sobie konkurując na wolnym rynku. Również powstałe w latach późniejszych firmy znalazły swoje miejsce na rynku – produkują i świadczą usługi na skalę nie tylko lokalną, ale także ogólnokrajową i europejską. W Gorlicach na obszarze blisko 30 hektarów funkcjonuje Obszar Przemysłowy Specjalnej Strefy Ekonomicznej Euro-Park Mielec. W gorlickiej Strefie swoje zakłady ulokowało już 7 firm, które korzystają z przyjaznego klimatu inwestycyjnego, pomocy profesjonalnych instytucji otoczenia biznesu, preferencji i ulg podatkowych oraz wykwalifikowanych pracowników.
Liczba mieszkańców Gorlic (stan na 31.12.2006 r.):
28645, w tym kobiety: 14981
Ludność Gorlic w wieku (stan na 31.12.2006 r.):
– produkcyjnym: 18982, w tym kobiety: 9476
– przedprodukcyjnym: 5297, w tym kobiety: 2537
– poprodukcyjnym: 4366, w tym kobiety: 2968
Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą (stan na 31.12.2006 r.)
2266, w tym w wybranych branżach:
– handel i naprawy: 679,
– obsługa nieruchomości i firm, nauka: 307.
– przetwórstwo przemysłowe: 266,
– budownictwo: 227,
– hotele i restauracje: 62,